Een eerlijk en open gesprek met Premnath Gonesh

Premnath Gonesh is voor de ingewijden zeker geen onbekende meer. Premnath Gonesh maakt deel uit van één van de grootste folk/black metal bands van Nederland op dit moment: Slechtvalk. Voorheen bediende Premnath Gonesh de basgitaar binnen de band, maar de laatste jaren is Premnath Gonesh alleen verantwoordelijk voor de donkere elementen in de muziek, als toetsenist.

Toch zullen fans van bovenstaande band het solowerk van Premnath Gonesh minder goed kennen. Dit heeft alles te maken met dat Premnath Gonesh zich op zijn solo project van een andere kant laat zien. Muzikaal heeft het wel wat raakvlakken met het werk wat hij doet bij Slechtvalk, maar de grote lijnen liggen toch meer in de richting van Dead Can Dance, Enya, Metus en Moya Brennan.

Premnath Gonesh maakt donkere klazieke muziek dat moeilijk in één hokje geplaatst kan worden, maar wat wel recht uit het hart komt. De muziek neemt je mee op een muzikale zoektocht in het diepste van je ziel. Reden genoeg om eens nader kennis te maken.

Zou je jezelf kunnen voorstellen? 

Mijn naam is Premnath Gonesh, ik ben geboren en opgegroeid in Curaçao. In 2000 ben ik naar Nederland gekomen om te studeren. Inmiddels ben ik getrouwd en ben trotse vader van een lief dochtertje van 10 maanden oud. Ik ben muzikant en componist. Naast het componeren van eigen stukken ben ik toetsenist bij Slechtvalk.

Je hebt tussen 2001 en 2007 deel uitgemaakt van de band Slechtvalk als bassist, wat is de reden geweest dat je bent overgestapt op keyboard/piano?

Tussen 2007 en 2009 heb ik een periode van heftige depressies gekend, waardoor ik niet meer in staat was om te functioneren. Uiteindelijk heeft Ohtar de baspartijen voor zijn rekening moeten nemen, omdat ik dat niet meer kon. Na mijn herstel had ik weer de kracht en energie om actief bezig te kunnen zijn. Inmiddels had Slechtvalk geen toetsenist meer en aangezien piano altijd mijn passie is geweest, kon ik gelukkig op die manier invulling geven bij de band. De leden van Slechtvalk hebben mij altijd bijgestaan en ik was blij dat ik weer deel kon uitmaken van de band. Metal is een van mijn vele passies.

Denk je nog wel eens terug aan de tijd dat je basgitaar speelde bij Slechtvalk?

Jazeker, af en toe nog wel. Maar als ik naar onze huidige bassist Dagor kijk, dan speel ik liever toetsen haha. Wat kan hij goed bassen!

Wat is de reden dat je een solo plaat wilde uitbrengen? Vond je dat er binnen de band Slechtvalk geen ruimte was om je muzikale talent te ontplooien?

Door veel tegenslagen te hebben gekend op verschillende gebieden in mijn leven, raakte ik uiteindelijk in een depressie. In die periode van mijn leven ben ik regelmatig opgenomen geweest. In de instelling stond een piano en ik ben daarop begonnen te spelen. Door mijn emotieste te vertalen naar de klanken van de piano, kon ik me uiten en verlichting vinden.

Ik speelde rustgevende stukken met een verhaal, mijn verhaal, en dat wilde ik graag ten gehore brengen, zodat anderen zich erin zouden kunnen herkennen en hun emoties er in kwijt zouden kunnen. Daar is uiteindelijke de CD ‘A Journey Trough The Depths Of The Soul’ uit voortgekomen. De meeste stukken heb ik in die periode gecomponeerd.

Hoe kwam je achter jouw talent en liefde voor muziek?

Muziek was en is mijn leven, het heeft er altijd in gezeten. Mijn vader is zelf ook muzikant, hij is een veelgevraagde gitarist en (muziek)leraar op Curaçao. De eerste gitaarlessen heb ik van mijn vader gehad. Piano en drummen heb ik op de lokale muziekschool geleerd. Je zou bijna kunnen zeggen dat het er met de paplepel is ingegoten.

Waarom heb je voor de piano gekozen?

Toen ik vijf was ben ik al begonnen met piano spelen. Dit was het eerste instrument waar ik ooit mee in aanraking kwam. Ik denk dat ik me om die reden het meest achter de piano thuis voel.

Door mijn emotieste te vertalen naar de klanken van de piano, kon ik me uiten en verlichting vinden

Je componeert je eigen muziek. Hoe gaat dit in zijn werk?

Bij het componeren moet ik helemaal alleen zijn. In mijn gedachtes gaan mijn emoties in de vorm van melodieën rond die ik dan op zowel de toetsen, als de gitaar uitwerk. Omdat ik geen noten kan lezen noteer ik op mijn manier hoe ik moet spelen en ga dan vooral op gehoor en gevoel verder. Het meeste onthoud ik en speel ik dus vervolgens uit mijn hoofd.

Na het beluisteren van je nieuwe nummer ‘Lead Us In thy Light’ ervaar ik dat je me probeert mee te nemen op een muzikale zoektocht. Is dit ook de bedoeling, wil je mensen mee nemen op een muzikale zoektocht?

Ik hoop dat mensen door het luisteren van mijn muziek meegaan in een zoektocht naar innerlijke rust en het verwerken van emoties. Dat is de bedoeling van mijn muziek, zo werkt het tenminste voor mijzelf en ik hoop dat mensen er ook echt wat aan hebben.

Naar welk ‘licht’ refereer je in het nummer ‘Lead Us In thy Light’?

Ik geloof dat Jezus Christus het Licht in deze duistere wereld is en dat Hij het is die uiteindelijk verlichting en rust geeft.

Je hebt dit jaar opgetreden op het festival Rock for Eternity in De Kelder (Amersfoort), vind je dat je op zo’n podium thuis hoort? Of speel je liever in een concertgebouw?

Een concertgebouw zou natuurlijk fantastisch zijn maar de melancholische klanken passen ook goed bij een metalfestival. Bij dit optreden heb ik geprobeerd het sfeerisch op te zetten, passend in de setting van een metalfestival zowel het podium als de muziek.

Hoe was de reactie van het publiek op je optreden?

Vooral degenen die mijn CD al hadden gekocht en beluisterd vonden de muziek, vergeleken met de CD, aan de heftige kant. Ik had gebruik gemaakt van een gitarist die noise/drone invloeden in mijn stukken mengde. Op dat moment leek het me leuk om een sfeerisch, achteraf toch wel gewaagd, experimenteel optreden te geven. Dat was niet wat men ervan had verwacht en dat begrijp ik nu ook wel. Dit is een leerpunt voor me geweest en bij mijn eerstvolgende optreden tijdens ‘Rock for Eternity 2014’ heb ik de stukken in hun orignele versie gespeeld. Daar heb ik veel positieve reacties op gehad.

Metalheads hebben over het algemeen wel een link met klassieke muziek. Hoe kijk jij hier zelf tegen aan?

Zelf heb ik niet veel met bijvoorbeeld Bach of Beethoven, maar er is natuurlijk veel te vinden in de klassieke muziek. Ik begrijp dan ook de link tussen klassiek en metal wel. De diversiteit en complexiteit die je bij bepaalde klassieke muziekstukken hoort en de emotie die ermee wordt overgebracht komen overheen met bepaalde metalmuziekstijlen. Het blijft toch een beetje moeilijk uit te leggen omdat er zoveel stromingen van metal zijn.

Wie is je favoriete componist en hoe inspireert hij jou?

Erik Satie en Yanni, zij maken niet al te complexe muziek. Simpele, mooie en lekker in het gehoor klinkende muziek. Dat inspireert mij.

Waar ben je nu mee bezig?

Ik ben momenteel mijn nieuwe album aan het afronden ‘Circumstantia’ deze zal in november tijdens Brainstorm uitkomen. Verder ben ik papa waar ik ontzettend van geniet.

Hoe zie je je toekomst voor je?

In de toekomst zie ik mezelf toch graag in dat grote concertgebouw. Onder begeleiding van een compleet orkest mijn stukken spelen, dat lijkt me fantastich mooi!