Buffer

Neal Morse blijft zichzelf opnieuw uitvinden. Nadat Neal in 2002 bij Spock’s Beard vertrok bleef hij dezelfde soort muziek maken, waarmee hij bewees dat hij ook als solo artiest veel te bieden had. Na maar liefst 7 succesvolle solo-albums vond Neal het tijd worden om weer een vaste band te vormen. Hij had altijd al een vaste ritmesectie in de personen van drummer extraordinaire Mike Portnoy (vooral bekend van Dream Theater) en bassist Randy George (o.a. bekend van Ajalon). In 2013 hield Neal audities voor een vaste toetsenist en gitarist. Voor de toetsen werd Bill Hubauer gekozen en op de snaren mocht Eric Gillette de band completeren. Vorige maand kwam het nieuwe album “The Grand Experiment” uit en muzikaal staat dat album als een huis! Maar nu de live uitvoering. Kan de Neal Morse Band live waarmaken wat ze op cd/vinyl gepresteerd hebben? Op vrijdag 6 maart kreeg ik antwoord op deze vraag toen de band in De Boerderij in Zoetermeer optrad.

IMG_0276Het antwoord is kortweg JA! En hoe! Ik heb Neal al een aantal keren live gehoord en het grote verschil is dat het voorheen altijd “Neal plus een aantal sessiemuzikanten” was en nu heb je echt het gevoel een hechte band te horen. Ook zijn op het nieuwe album veel grotere vocale rollen weggelegd voor de nieuwe muzikanten. Zo nemen nieuwkomers Eric en Bill zo nu en dan een stukje leadzang voor hun rekening, wat voorheen nooit gebeurd zou zijn.

De band opende het optreden met het indrukwekkende “The Call”, de openingstrack van het nieuwe album. Daarna werd even een “oudje” uit de kast gehaald met “Leviathan”.

IMG_0157Op het nieuwe album staat ook een op het eerste gehoor nogal zoetsappige ballad getiteld “Waterfall”. Bij dit nummer gingen Randy en Bill over op de akoestische gitaar en pakte Mike een tamboerijn. Zo zaten de heren op krukken naast elkaar en deden ze een magnifieke vertolking van dit toch wel erg mooie nummer.

Neal is zijn oude band Spock’s Beard nog niet vergeten en daarom werd het nummer “Harm’s Way” ook even ten gehore gebracht, wat goed in de smaak viel bij de die-hard fans.

IMG_0757Naast veel muzikaal geweld heeft Neal natuurlijk ook nog iets te vertellen. Dat deed hij met een solo-spot waarbij hij de akoestische gitaar ter hand nam en een nog niet eerder uitgebracht nummer ten gehore bracht. Het nummer had als refrein “There’s not a thing that God can’t change”. In de coupletten werden fictieve situaties geschetst, maar in het laatste couplet vertelde Neal het (bij de fans inmiddels bekende) verhaal over zijn eigen dochter die geboren werd met een gat in het hart. God heeft haar op wonderbaarlijke wijze genezen en dat grote wonder deelt Neal graag elke keer weer met zijn fans.

Na Neal moesten de andere muzikanten natuurlijk ook een solospot hebben. Even een intermezzo waarbij vooral ook de nieuwelingen konden laten horen wat ze in huis hebben. Wat mij (en de rest van het publiek) betreft zijn ze goedgekeurd. Eigenlijk wel opvallend hoe snel de fans de nieuwkomers in hun hart gesloten hebben.

IMG_0580Eerder dit jaar werd tijdens de Amerikaanse tour het album “One” in zijn geheel gespeeld. Deze keer deed de band dat niet omdat daar simpelweg geen tijd voor was. Toch werd wel een strakke uitvoering van “The Creation” gespeeld, waarbij je ook weer kon horen hoe goed de band op elkaar is ingespeeld.

IMG_0815Het nummer waar ik de hele tijd op zat te wachten was “Alive Again”, het episch lange nummer van het nieuwe album, waar ook de tour naar genoemd was. Tijdens dit nummer begonnen de heren in het instrumentale middenstuk spontaan te jammen, waarbij ze meerdere keren tijdens het spelen van instrument wisselden. We wisten al dat Neal bijna alle instrumenten speelt en hij nam dan ook de stokjes van Mike over, die op zijn beurt de basgitaar van Randy pakte. Eric ging achter Neal’s keyboard staan en Bill pakte de gitaar. Maar wat moest Randy dan doen? Hij mocht zelf een instrument kiezen. Hij wees even naar het keyboard, maar hij pakte uiteindelijk een gitaar en bewees met een spetterende solo ook van alle markten thuis te zijn.

IMG_0935Tijdens de toegift had Neal nog steeds niet genoeg lol gehad en dus sprong hij even met gitaar en al van het podium, om dwars door de zaal naar het balkon te lopen. Daar trakteerde hij de mensen die boven zaten nog even op een stukje puike muziek, alvorens hij net zo hard weer naar beneden rende.

Ik heb tijdens dit concert met volle teugen genoten van een strakke, hechte band en zal dit legendarische optreden niet gauw vergeten! Wie er niet bij was heeft echt iets gemist. Zorg dus dat je er de volgende keer wel bij bent!

Over de auteur

Al sinds mijn veertiende luister ik graag naar christelijke metal. Dat begon met Stryper en daarna ben ik heel actief op zoek gegaan naar meer white metalbands. Ik vind het heerlijk om contact met ze te hebben en nieuws over deze bands te verzamelen. En daarmee help ik ook om het goede nieuws over Jezus te verspreiden!

Gerelateerde berichten

Laat een antwoord achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.