Buffer

< !DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/REC-html40/loose.dtd">

De jaren 70 waren bijzondere jaren, er ontstonden veel nieuwe dingen. Een van deze gebeurtenissen was de combinatie van het Evangelie met de hardere muziekstijlen, iets wat tot nu toe iets ondenkbaars was geweest. Een van de pioniers hierin was de Zweedse band Jerusalem. Het primaire doel van deze band was evangelisatie, met name naar de jeugd toe. Vanwege deze unieke status groeide de populariteit gestaag, en ook buiten Scandinavië werd de band bekend. Dit resulteerde in een discografie die zowel in het Zweeds als het Engels werd uitgebracht, en in tournees door Europa, waarin ook Nederland werd aangedaan.

10592704_783843511675325_6354215890192280331_nDoordat na deze eerste initiatieven de Christelijke rock- en metalscene hard begon te groeien verdween Jerusalem wat meer op de achtergrond, al zijn ze al die jaren binnen Scandinavië altijd heel actief gebleven. Hierdoor is het ondertussen al meer dan vijftien jaar geleden dat ze op Nederlandse bodem stonden. We zijn dan ook heel blij dat ze na al die jaren op het nieuwe Rock Alive festival te bewonderen zijn, zodat ook de huidige generatie rock- en metalheads kennis kan maken met deze trendsetters binnen de ‘White’ metal. En een mooie gelegenheid om eens met de oprichter Ulf Christiansson en manager Alexander te spreken:

Wie schrijft voornamelijk de nummers, en waar halen jullie inspiratie uit tijdens het schrijven?

Van begin af aan is het toch Ulf die bijna al het schrijven doet. Hij schrijft zijn nummers op basis van zijn wandel met God, en de jarenlange ervaring die hij heeft met Jerusalem en het geloofswerk hier omheen. Zowel de over de overwinningen als over de dalen die we hierin ervaren.

Muzikaal gezien zijn we met ‘Prophet’ en ‘She’ een iets andere richting in geslagen. Dit resulteerde er voornamelijk in dat we het meer als een groep benaderden, en als band gingen schrijven. Ze zetten letterlijk de typemachine op tafel en begonnen te spelen. En vanuit dat punt begon alles te lopen. We hebben veel goede nummers weten te verkrijgen op die manier. Willekeurig maar toch ook weer niet.

Wie of welke bands zijn jullie grootste voorbeelden?

We hebben echt verscheidene gehad zo door de jaren heen. Zoals bijvoorbeeld in de jaren zeventig waren het Procol Harum, The Small Faces, The Yardbirds en The Who. In de jaren tachtig waren het dan weer bijvoorbeeld Deep Purple en Rainbow (Op de albums Warrior en Dancing on the head of the Serpent zijn hiervan invloeden te horen). In de jaren negentig werd het U2, en ging het door.
Ik denk dat we eind jaren negentig op een gegeven met zijn gestopt met kijken naar inspiraties. We wilden eigenlijk afstand gaan nemen van dit alles, een eigen geluid gaan creëren. Je begint heel erg kopieergedrag te vertonen als je constant op de hoogte moet blijven van de stijl en ‘taal’ van die ander. We wilden juist weg van deze beweging en een eigen identiteit krijgen. Dat is gewoon een keuze die je maken moet, en je kunt er eigenlijk niet mee verliezen. Ik geloof echt dat we voorop dienen te lopen, en niet overal achteraan horen te lopen. Verkeerde ambities hebben al vele artiesten in het Christelijke speelveld door de jaren de das om gedaan.
In het boek dat Ulf geschreven heeft wordt hierop ook nog veel dieper ingegaan. Helaas is deze momenteel alleen nog in het Zweeds verkrijgbaar. (Sorry)

Wanneer je luistert naar het soloproject ‘Entertainers & Soldiers’ van Ulf, of naar ons laatste album ‘She’ dan merk je dat het meer basis rock is met een boel energie en melodieën die flink binnenkomen.
En op ‘She’ waren we slechts een drie-mans formatie. Dit is het eerste album dat we gemaakt hebben zonder keyboards.

11737876_1130942276920162_2763610531200905348_n

Heb je, met ondertussen een totaal van negen studioalbums uit, de indruk dat door de tijd heen er veel veranderd is? Dat de muziek, de teksten en wellicht de band veranderd is?

Zoals altijd verander je met de tijd, maar toch denk ik dat het belangrijk is om het vooral ook simpel te houden. Dus is het maar net hoe je veranderd. Als we door een periode van bitterheid en tegenslagen gaan zonder dat we onze vreugde en vertrouwen in Hem verliezen hebben we een verhaal te vertellen dat de mensen vrij kan maken. Iedereen moet dergelijke periodes doormaken. Dus is het belangrijk dat de mensen weten waar je voor staat. Als je naar de eerste drie albums luistert in vergelijking met de laatste dan is er zeker een verschil. Op “She’ zijn de teksten heel scherp en duidelijk over de tijd waarin we leven. Dat was ook op die eerste albums wel het geval, maar dan op een meer eenvoudige manier. De teksten op ‘She’ zijn meer poëtisch, volwassener zou je kunnen zeggen. Om de dingen op een andere manier te zeggen is zeker niet verkeerd, en doen absoluut niets af aan de boodschap die je tracht over te brengen. Er heeft altijd al een profetische kant gezeten aan wat Jerusalem probeert uit te dragen. Christenen moeten eens wat meer uit hun schulp kruipen, en zich wat minder geïntimideerd voelen. Dat is een probleem waar de gehele westerse kerk last van heeft. We zijn niet geroepen om iedereen maar te vriend te houden. In tegendeel, we worden geacht de Waarheid uit te dragen. Uiteraard wel in liefde, maar niettemin is dit wel wat ons verwacht wordt!

Er is al een boel verwarring geweest en nog steeds gaande binnen de Christelijke muziek wat dit aangaat. We zeggen dat we ons willen uitstrekken naar de wereld het Evangelie te brengen. Maar vaak staan we uiteindelijk met de mond vol tanden, te bang om uit te dragen wat Hij ons opdraagt te zeggen. Bang om verkeerd begrepen te worden. We proberen het duidelijk te maken zonder het bij name te noemen, draaien er wat omheen. Maar uiteindelijk sluit het eerder deuren dan dat ze erdoor geopend worden.

10341476_10202873467691137_6106172488043637037_nLaat ik het zo zeggen: Het was in het begin van ons avontuur met Jerusalem veel makelijker om over God, Jezus en dergelijke te schrijven. We werden in die tijd heel veel gedraaid op de radio en televisie in Scandinavië. En dat was op seculiere stations. Er werd maar weinig geprotesteerd tegen onze teksten, en we ervoeren maar weinig vervolging vanuit de wereld. De meeste weerstand kwam vanuit de kerken. We hadden lang haar, luide muziek, grote versterkers, licht- en rookeffecten en ga zo maar door. Het was gewoon te veel voor hen. Maar we gingen desondanks toch door, met maar weinig financiële en praktische steun. Maar het kon ons gewoon niet schelen wat de mensen van ons dachten, en ik denk dat dit het geheim van ons succes was.

Als christelijke artiesten moeten we begrijpen dat het verlangen om het te maken in de wereld ons in de richting stuwt van een systeem waarin op den duur je talent verdwijnt. Het staat lijnrecht tegenover wat Jezus ons leren wilde toen Hij zei: “Want wat zou het een mens baten, als hij de gehele wereld won, maar schade leed aan zijn ziel?” (Mattheüs 16:26) In het begin van de jaren tachtig leken we deze weg ingeslagen te zijn, en het kostte ons bijna onze passie voor de Missie die we begonnen waren. Slechts alleen door de genade van God eindigde de band niet zoals zo velen voor ons al waren geëindigd. En we zullen nooit meer toegeven aan een verleiding als deze. Ik geloof echt oprecht dat er een andere manier is om te gaan. We moeten Hem eerst zoeken. Niet alleen maar zeggen dat we het doen, maar ook werkelijk doen. Dat is waar de toekomst ligt.

Als ik zo naar de albums kijk die zijn uitgebracht door de tijd heen valt het op dat ze veelal eerst in het Zweeds zijn uitgebracht en later pas in het Engels. Is dit opzettelijk, was het makkelijker je in het Zweeds uit te drukken?

Vooral in het begin was het noodzakelijk om in het Zweeds te zingen. Het spelen van hardrock met in combinatie met schrijven over je geloof was iets wat nog nooit vertoond was. En aan de andere kant, destijds was het nog niet zo gewoon en vanzelfsprekend om in het Engels te zingen als het tegenwoordig is. Onze eerste vier albums zijn inderdaad eerst in het Zweeds uitgebracht, en pas later in het Engels. Maar daarna hebben we eigenlijk alleen nog maar Engelstalige releases gehad. Voornamelijk omdat we toentertijd de meeste optredens buiten Zweden deden. Toen ‘Constantly Chancing’ van het ‘Warrior’ album uitkwam op MTV in Amerika groeide de fanbasis uit tot wereldwijde proporties en was het eigenlijk een vanzelfsprekende keuze om het van daar af in het Engels te gaan doen.

10308299_776262302392696_3215204610042912680_n

De laatste jaren is er weinig nieuws geweest omtrent Jerusalem. Wat is er in de laatste jaren allemaal gebeurd rondom de band?

Misschien inderdaad in Nederland, Duitsland en buiten Scandinavië om niet, nee. En inderdaad, we touren ook niet meer zo intensief als we voorheen deden. Dat zou ook tegenwoordig onmogelijk zijn. We hebben ook onze families, en andere verplichtingen. Maar we treden nog steeds geregeld op en spelen nog steeds veel op festivals in Scandinavië. Al vanaf de oprichting van de band hebben we nog nooit een volledig jaar niets gedaan.
En vanaf afgelopen jaar tot aan deze lente zijn we bezig met een enorme tour door Zweden en Noorwegen met twintig verschillende data. Ook zullen we dit jaar op het Sweden Rock Festival staan, samen met bands als Def Leppard, Mötley Crüe, Judas Priest en vele anderen.

En zelfs al is Jerusalem een belangrijk deel van ons leven, we doen daarnaast ook andere dingen. Ulf heeft bijvoorbeeld al vier soloalbums uitgebracht. Ook heeft hij met zijn gezin drie jaar in Amerika gewoond, in Florida. En de families en het leidinggeven aan deze en gene neemt ook veel tijd in beslag.

Zijn er ook plannen voor een nieuw album?

Jazeker! En de bedoeling is dat het album deze keer weer zowel in het Zweeds als in het Engels wordt uitgebracht. De bedoeling is dat we de komende herfst zullen starten met de opnames ervan.

1795830_869201196428280_4769553760990459763_oNaast alle andere albums zijn er ook twee live-CD’s uitgebracht. Maar is er eigenlijk ooit een live-DVD uitgekomen?

Dat klopt inderdaad, ‘Live in USA’ en ‘PÃ¥ ren Svenska’ waren beide live-albums.
Maar we hebben in 1998 ook een VHS uitgebracht met een mix van verscheidene optredens in onder andere Oslo, aangevuld met wat televisieopnames. Later hebben we ook nog een live dubbel DVD uitgebracht om ons 30 jarige lustrum te vieren. Dat was in 2006, onder de naam ‘In His Majesty’s Service’. Die staat vol met verhalen, foto’s, getuigenissen en een twee uur durende registratie van de tour die we toen deden.

Ik weet dat jullie als band door de jaren heen zeer gezegend zijn geweest tijdens concerten, en de gelegenheid gekregen hebben om het Evangelie te delen met het publiek. Hebben jullie enig idee hoeveel mensen de Heer hebben mogen vinden en gered zijn dankzij één van jullie concerten?

Ik heb werkelijk geen flauw idee hoeveel dit er wezen zullen. En ik denk dat het eigenlijk ook maar goed is. Het is niet zinvol om een score hiervan bij te houden. God weet het, en daar draait het om. Maar wel krijgen we nog steeds geregeld mail van mensen die ons vertellen hoeveel we als band voor hen hebben mogen betekenen. Hier zijn we elke keer weer zeer heel dankbaar voor en willen het zeker niet als vanzelfsprekend beschouwen.

11403154_10153657577533646_111090098061823643_nHet is geweldig jullie weer in Nederland te mogen begroeten na zoveel jaar. Maar waarom heeft het zo lang moeten duren? Te druk met optredens binnen Scandinavië en het privéleven, of gewoon omdat jullie niet eerder weer uitgenodigd werden?

Ik denk dat het een beetje van beide is. Maar we vinden het geweldig weer eens jullie kant op te komen, en zijn er helemaal klaar voor om er in september een memorabel concert van te maken.

https://youtu.be/2Cg19k6wMrc

Over de auteur

Gerelateerde berichten

Laat een antwoord achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.