Fire wil met Elgibbor licht brengen in de duisternis

Snerpende gitaren, een beschilderd gezicht en krijsende vocals. Niet iets waarbij je direct aan een christelijke band denkt. Toch zijn er een aantal bands die op deze wijze licht brengen in een duistere hoek van de metalscene. Wij spraken met Fire, de man achter een van de toonaangevende christelijke black metal acts. 

Zou je allereerst, omdat Elgibbor binnen Nederland wellicht niet zo heel bekend is, de band willen introduceren?

Elgibbor is een black metal project dat in 1999 gestart is. Het is zowel het resultaat van mijn persoonlijke interesses en liefde voor metal, als wel mijn persoonlijke ervaringen en inspiratie die ik krijg vanuit de Bijbel. Het is begonnen als een solo project door ene Fire, welke ik dus ben. De band heeft ondertussen al meer dan tien albums uitgebracht, met op sommige ook bijdrages van gast artiesten. En op het nieuwe album zijn er dus twee nieuwe bandleden bijgekomen, namelijk Thunder Morr op drums en Armath Sargon op keyboard.

Wat betekent de naam Elgibbor?

Elgibbor is een samenvoeging van het hebreeuwse El-Gibbor, wat God is almachtig betekent.

Je bent al heel lang als solo project actief geweest, maar op het laatste album (The Path Of Suffering) zien we dat er twee leden zijn toegevoegd aan de band. Wat heeft je hiertoe doen beslissen?

Ik heb altijd wel open gestaan voor samenwerking met andere muziekanten, vooral zij die bekend zijn met deze stroming binnen de muziek.

Zal deze toevoeging van de beide leden permanent wezen, en is Elgibbor vanaf nu geen solo project meer?

Waarschijnlijk wel ja, dus ik denk het niet nee.

Omdat je eerst alleen was bemoeilijkte dat het om ook op te treden. Zullen nu Elgibbor ook echt een band is er ook optredens gaan volgen?

Ik speelde voorheen ook zo nu en dan al live met leden uit andere bands. Of we nu ook echt als een band gaan optreden weet ik nog niet, de tijd zal het leren.

In al die tijd dat Elgibbor nu bestaat heb ik de band leren kennen als zeer productief. Is het dat je de mensen zo ontzettend veel te vertellen hebt, of zo enorm veel inspiratie voor de nummers die je schrijft?

Ik vind het gewoon heerlijk om te spelen en nieuwe nummers op te nemen. En om te experimenteren met elk nieuw opnamespeeltje dat ik heb. Muziek is een deel van wie ik ben. De meeste inspiratie die ik heb komt vanuit mijn relatie met God.

Wanneer ik aan black metal denk is Polen nu niet het eerste land dat bij mij opkomt. Toch is er een solide black metal scene in Polen. Welke plek neemt Elgibbor in binnen deze scene, wordt de band erkent?

Om eerlijk te wezen zou ik dat niet weten, maar echt belangrijk vind ik het ook niet. Dit is ook nooit mijn streven geweest.

Als ik een lijstje zou willen opstellen van bekendere christelijke metal bands dan kom ik eerlijk gezegd niet veel verder dan Elgibbor en Illuminandi. Ik het moeilijk om als christelijke artiest opgemerkt te worden binnen Polen, en heb je de indruk dat je harder moet werken om het zelfde te bereiken dan een niet religieuze band?

Dat is moeilijk te zeggen. Ik zelf werk voor mijn gevoel niet harder dan andere bands. Ik doe gewoon mijn ding, en voor de rest bouw ik mijn geloof op God en vertrouw ik op hem voor leiding.

Je hebt een aantal jaar terug de kans gekregen om met Frost Like Ashes te spelen en om onderdeel te wezen van hun EP ‘Born To Pieces’. Een droom die uitkwam lijkt me. Hoe heb je dit ervaren?

Ja, dat was echt geweldig! Ik heb toen een hele leuke tijd gehad samen met hen. We zijn nu nog steeds vrienden, en broeders in de Heer. Een hele fijn tijd beleeft toen.

Wanneer je de band opzoekt in de metal encyclopedie op internet dan is een van de eerste vermeldingen dat je eerst een satanist was welke tot geloof is gekomen. Zou je hier iets over met ons willen delen?

O ja hoor. Ik draai al heel lang mee in de metalscene, en speelde eerst in een bandje met een satanische inslag. En ik was ook erg overtuigd van het gelijk van onze teksten. Tot ik in 1996 op een dag mee ging met een voormalig bandlid dat tot geloof was gekomen, en op een machtige manier door God gegrepen werd. Dat was een heel reële en overweldigende ervaring die tot op vandaag zijn weerslag heeft. En God weet me ook nu nog steeds te verbazen.

Omdat je ook aan de ‘andere’ kant van de metalscene hebt meegedraaid zul je ook goed bekend zijn met de duisternis die een groot deel van de bands die black metal spelen, omringt. Wat heeft je doen besluiten om na je bekering toch door te gaan binnen de black metal?

Zoals ik al heb aangegeven ben ik opgegroeid met deze stijl van muziek. De metal is altijd al een deel van me geweest, en dat is nooit veranderd. De teksten en het gevoel dat de muziek uitademt, dat is wel degelijk veranderd.

Wat is het wat je vooral wilt bereiken door je muziek. Probeer je de mensen iets te leren van God, of juist te waarschuwen voor de duisternis. Of kunnen we het meer zien als muziek waarmee je God groot wilt maken?

Ik probeer niet om in een bepaalde richting te schrijven. Ik doe wat ik voel dat de Geest mij ingeeft om te doen. Ik maak alleen de muziek, en God geeft me de richting aan. Hij heeft het roer in handen. En ik ben me er van bewust dat mijn muziek niet voor een ieder bedoeld is, en dat vind ik ook prima. Als iemand zich gesterkt of gezegend voelt door mijn muziek ben ik hier blij mee, maar zo niet dan begrijp ik dat ook.

Veel mensen, zowel niet gelovigen als Christenen, zeggen dat black metal nooit christelijk zal kunnen zijn. Het zou te duister en kwaadaardig zijn, vanwege bijvoorbeeld de corpse paint en de krijsende manier van zingen. Wat zijn jouw gedachten hierover?

Tja, tot op een zekere hoogte hebben ze een punt. Je kunt zonder de teksten te kennen niet onderscheiden of het een christelijke boodschap heeft of niet. De muziek is het zelfde. Maar in mijn ogen is het ook niet meer dan dat. De muziek blijft het zelfde, maar de teksten maken het verschil. Black metal is binnen de metal altijd al een stijl geweest die zeer spiritueel beladen is. Zo is deze ook ontstaan. Iedereen speelt de zelfde soort muziek, maar de boodschap die je verkondigd maakt of je een christelijke band bent of niet.

Wat is je doel als band, wat probeer je te bereiken?

Dat vind ik lastig te beantwoorden, ik zou het eigenlijk niet goed weten. Ik heb eigenlijk alles wat ik ooit wilde al ontvangen in Christus, ik heb alleen nog de hoop dat mensen door mijn muziek God mogen vinden zoals ook ik Hem eens mocht vinden.

Wie of wat zijn je grootste voorbeelden, en waar haal je de inspiratie vandaan om je nummers te schrijven.

Dat is lastig te benoemen. Mijn grootste inspiratiebron is zonder meer de Bijbel. Wat muziek betreft, dat hangt een beetje van het moment af. Ik luister eigenlijk naar veel verscheidene bands, al zijn het wel voornamelijk christelijke artiesten.

Welke bands ben je zelf een bewonderaar van?

Ik zou het echt niet weten, er zijn te veel goede bands. Ik denk eigenlijk elke band met een goede boodschap.

Fire, bedankt voor je tijd. Is er nog iets dat je wilt toevoegen?

Twijfel nooit of God je wel wil. Hij accepteerde mij en ik mag Hem nu dienen, dus een ieder is welkom. Zie niet terug, want wanneer Hij je vergeeft ben je ook echt vergeven.