Arsenal schiet nog steeds raak!

Wie herinnert zich de band Arsenal nog? In 1990 verrasten ze met hun debuutalbum “Armored Choir”, een album met catchy hardrock met een uitstekende zangeres. Daarna raakte deze band in de vergetelheid en dus gingen de meeste mensen er vanuit dat het een eendagsvlieg was. Maar niets is minder waar! Zangeres Christine Steel geeft een update over deze bijzondere band.

Bijna iedereen dacht dat Arsenal al lang niet meer bestond. Kun je vertellen wat er na het debuutalbum is gebeurd?

Arsenal is door de jaren heen altijd doorgegaan met schrijven en opnemen. Maar omdat we tijd namen om op onze gezinnen te richten, moesten we onze inspanningen voor de band op een laag pitje zetten. Wij geloven heel sterk dat het gezin op de eerste plaats komt, dit is een verantwoordelijkheid die we van God hebben gekregen. Nu de kinderen van de bandleden jongvolwassenen zijn geworden, is er weer meer tijd voor de band.

Momenteel bestaat de band uit de originele leden Christine Steel (zangeres) en Kevin Pike op lead gitaar. Voor de opnamen zijn we gezegend met veel heerlijke studio muzikanten die ook onze vrienden zijn. We houden contact met voormalige Arsenal bandleden. Ze blijven toch familie voor ons en ze willen altijd graag een steentje bijdragen als dat nodig is.

Is er van dat nieuwe materiaal iets verkrijgbaar op cd, of misschien download?

We krijgen daar heel veel verzoekjes voor en we zijn ermee bezig. We zouden het geweldig vinden om onze muziek beschikbaar te maken voor iedereen die het wil hebben. Hou het in de gaten…

Doen jullie nog wel eens optredens?

Momenteel niet, maar omdat er steeds meer vraag komt en omdat er meer tijd vrij komt, gaan we dat in de niet-zo-verre-toekomst zeker doen!

Blues-geörienteerde hardrock is de laatste tijd niet meer zo populair onder de jeugd. Is dat een probleem voor Arsenal, of hebben jullie nog veel fans?

Arsenal is gezegend met een extreem trouwe en sterke fanbase uit het verleden, maar vreemd genoeg zijn ook jongere fans aan boord gesprongen. Het materiaal dat we nu schrijven is niet in de jaren-80/90 stijl, omdat wij niet dezelfde mensen meer zijn als toen. Onze muziek weerspiegelt wie we nu zijn. Terwijl wij groeien en veranderen, groeit onze muziek met ons mee.

Wat vind je van de hedendaagse terugkeer van klassieke hardrock- en metalbands, zoals Stryper?

Op een veel kleinere schaal dan Stryper ervaren wij precies hetzelfde, net als vele andere klassieke christelijke rockbands die we kennen. Ik snap het niet helemaal, maar het is wel heel leuk.

Het doel van de meeste christelijke rockbands is om de metalfans te bereiken met het goede nieuws van Jezus Christus. Merk je dat dat moeilijker wordt bij de jeugd van tegenwoordig, of juist makkelijker?

Ik vind echt niet dat dat iets met de muziek te maken heeft, om eerlijk te zijn. De muziek is maar een gereedschap. Christelijke rock of christelijke metal of christelijke… (vul zelf maar in) is slechts een voet tussen de deur. Het feit dat de teksten christelijk of “positief” zijn, maakt de ongelovigen vaak boos en ze weten zelf niet eens waarom (1 Kor. 1:18).

De boodschap van het evangelie is liefde. Liefde is een raar idee in deze koude en harde wereld. Als iemand uit het publiek, of wie dan ook, hoort dat Jezus werd geslagen totdat hij bijna onherkenbaar was, genadeloos aan een kruis werd genageld en achtergelaten werd om te stikken en te sterven, alleen maar omdat Hij van je houdt, dan doet dat wat met je (Matt. 27). Eén van drie dingen gebeurt er: een zaad wordt geplant, een zaad wordt bewaterd, of een zaad krijgt groei van God. Je vraagt of het moeilijker of makkelijker is bij de jeugd van tegenwoordig. Het lijkt mij dat als de tijd voorbij gaat en de liefde schaarser wordt, gaan de mensen veel meer op zoek naar echte liefde (Matt. 24:12). Het verschil tussen nu en zeg maar 20 jaar geleden is dat mensen veel voorzichtiger zijn. Ze willen hun leven niet zomaar in iemands handen leggen, alleen maar om weer verlaten te worden. Discipelschap is daarom extreem belangrijk. Voordat een band een optreden doet is het belangrijk om in de omgeving een paar goeie kerken te vinden, zodat de gelovigen een plek hebben om heen te gaan en om te groeien.

Christine, samen met Kenny Lewis, die ook met Stryper gewerkt.

Heel eerlijk zijn er teveel om op te noemen, zowel met mannelijke als met vrouwelijke zang. Ik ben heel blij met wat er de laatste tijd opkomt in de metalscene. Ik zou graag de gelegenheid krijgen om met zulke bands een opname te produceren.

Heb je verder nog wat te zeggen tegen onze Nederlandse lezers?

Het is erg moeilijk om het gros van de Nederlandse christelijke metalheads te vergelijken met anderen. Ik heb nog nooit zulke knettergekke, geweldige, schreeuwerige, headbangende Jezus-fans gezien als de Nederlanders! Ik kan haast niet wachten om op een dag bij jullie te komen spelen met de band, zodat jullie ook de bandleden van Arsenal kunnen verbluffen!