Boarders, de Italiaanse topper!

De uitstekende Italiaanse classic/thrash metalband Boarders is hier nog bij vrijwel niemand bekend. Daar wil RockLife graag verandering in brengen, omdat deze band zomaar tot de top van de metalscene in Italië zou kunnen behoren! Een interview met zanger/slaggitarist Egidio Casati.

Hallo Egi, zou je de band even kort willen voorstellen?

Hoi, leuk om jou en je lezers te leren kennen! Boarders zag het levenslicht in 1988 en we komen uit Milaan. Ik ben Egi, de leadzanger en slaggitarist. De andere bandleden zijn Oscar (basgitaar), Roby (drums) en Daniele (gitaar). Ik ben de enige overgeblevene van de originele line-up. Onze muziek varieert van classic metal tot thrash, maar we hebben er ook wat progressive metal elementen ingevoegd. In onze lange loopbaan hebben we ook gespeeld als Megadeth tribute band en we hebben toen wat populariteit opgedaan in de vroege jaren 2000 dankzij een uitgebreide tour door ons land.

Als Boarders al eind jaren ’80 is opgericht, hoe kwam het dan dat het zo lang duurde voordat het eerste album uitkwam?

We begonnen als een originele band en brachten twee demo’s uit (“Bad Mistake” en “Soft Fail System”) die goed werden ontvangen. Je kunt je vast wel herinneren dat de jaren ’90 niet de beste periode was voor metal, dus om de band overeind te houden, speelden we op motor events en zo. We veranderden onze stijl met een hele lange lijst covers van classic rocknummers. Na een paar ledenwisselingen in de band waren we weer terug bij metal en begonnen we nummers van Megadeth te spelen. Dit werd zo gewaardeerd dat we een volledige Megadeth setlist samenstelden en daarmee hebben we veel door Italië getourd.

In 2003 veranderde mijn leven toen ik Jezus leerde kennen, dus toen kreeg ik het op mijn hart om een aantal eigen nummers op te nemen, alleen al om een beeld te krijgen van dat moment. Het was 2006 toen we op een christelijk rockfestival speelden, genaamd Rock on the Rock, georganiseerd door Denny en Maureen Hurst. We ontmoetten daar Markus Schlibel van Elements of Rock, die onze muziek leuk vond. Hij heeft ons toen niet alleen gevraagd om op EoR te spelen, maar heeft ook, in samenwerking met Quam Libet Records, ons album “The World Hates Me” uitgebracht. Twee jaar later nam Matt Hunt van Bombworks/Retroactive contact met mij op om het album opnieuw uit te brengen. Dankzij hem kregen we de kans voor een mini-tour door Amerika, inclusief een optreden op Cornerstone.

In 2011 hebben we nog een album uitgebracht, getiteld “R-Existence”. We gaven het uit onder een Creative Commons licentie, dus gratis te downloaden. Maar Bill Roxx vond het zo mooi dat hij ons vroeg om een aantal bonus tracks toe te voegen en zo het album uit te brengen op cd. Dus zo is het gekomen…

Vertel eens wat over de albums “The World Hates Me” en “R-Existence”.

“The World Hates Me” is sterk gefocust op het christendom. Er staan een paar nummers op die wat populariteit kregen en op meerdere compilaties terecht kwamen, met name het nummer “True Rebellion”, omdat dit een catchy refrein heeft.

“R-Existence” gaat over crisis, politiek, massacontrole, vanuit een christelijk en opbouwend oogpunt. Het onderwerp van het album is veel duidelijker en de muziek sluit daar goed bij aan. We hadden een paar gasten op die cd, zoals Jeff Waters van Annihilator, Francesco Romeggini van S91 en Sacredfice en anderen.

Jullie hebben een nummer op de Roxx sampler “Thrashmageddon” staan, waar o.a. Deliverance op staat. Hoe is dat gekomen?

We waren zeer vereerd om zoveel goede, interessante, eerlijke en gepassioneerde mensen te ontmoeten in de scene. Veel van deze mensen heb ik hierboven al genoemd. Bill Roxx is daar zeker één van en iedereen kan zien hoe extreem productief hij is in zijn vak. Deliverance is een legende dus we zijn heel blij dat we samen met hen op een cd staan.

Jullie hadden eerst een andere gitarist, genaamd Gigi. Wat is daarmee gebeurd en hoe kwam Daniele bij de band?

Gigi is een goede vriend en één van de beste gitaristen die we in de scene hebben. Ik ben heel blij dat hij de kans kreeg om zijn solo’s te delen met één van zijn grootste invloeden, Jeff Waters, op het nummer “4th Reich”, op het R-Existence album. Hij koos voor een grote uitdaging in zijn dagelijkse werk en hij moest de band verlaten vanwege de hoeveelheid tijd die deze promotie van hem vroeg. Hij is nog steeds goed bevriend met de band en soms jammen we nog en kletsen we over Gibson gitaren!

Op sommige nummers is een zangeres te horen. Wie is zij?

Dat is Mariangela Scafati, ook een goede vriendin met een mooie stem. Zij zingt mee op beide albums, als speciale gast op de nummers “Never Alone” en “Pure Gold”. Zij is voornamelijk een pop/rock zangeres, maar het lukte ons om haar over te halen om haar talent ook voor onze muziek in te zetten.

Ben je ooit in Nederland geweest? Zo ja, wat vind je van ons land?

Reken maar van yes! Mijn vrouw Lisa heeft gestudeerd aan de universiteit van Utrecht om haar doctoraat te halen. Dat duurde een paar jaar, dus ik heb de kans gehad om regelmatig naar Nederland te komen. Ik hou van de natuur, de architectuur, de multiculturele samenleving, de efficiëntie en organisatie, de kroegen, de cultuur en museums, en hoe jullie vechten tegen de zee om het land veilig te houden! Jullie land is prachtig en we hebben er een stukje van ons hart achtergelaten.

Hoe ziet jullie christelijke bediening eruit? Spelen jullie alleen muziek, of preken jullie ook op het podium?

We spelen alleen muziek. De teksten van onze nummers staan voor wat we vinden en wat we zijn. We houden er niet van om initiatieven te nemen, of te preken of zo, op het podium en daarbuiten. We zijn gewoon muzikanten.

Spelen jullie ook in kerken, of alleen op poppodia? Of zit je misschien in het muziekteam van een kerk, buiten de band om?

Ja, we hebben een paar keer in een kerk gespeeld in Amerika. Dat doen we niet regelmatig. Voor de rest hebben we niets tegen het spelen in wat voor soort tent dan ook, of op wat voor event of in wat voor soort band dan ook.

Heb je contact met andere christelijke metalbands in Italië, zoals misschien Metatrone?

Jazeker, we kennen zo ongeveer elke band in de Italiaanse scene en we delen ook het podium met de meesten daarvan.

Wat is op dit moment je favoriete (christelijke) metalband?

Ik had de eer om te zingen als gast op het debuut album van Sacredfice. Dat is een eenmansproject van gitarist en zanger Francesco Romeggini, die behalve een goeie vriend ook één van de meest getalenteerde muzikanten is die ik ooit ben tegengekomen. Ik zie een veelbelovende toekomst voor hem en zijn project. Ik hou ook van oldschool bands zoals Believer, Deliverance en The Crucified.

Heb je verder nog iets te zeggen tegen onze lezers?

Bedankt voor jullie interesse in de band. Kom ons bekijken op Facebook of luister naar onze muziek op Spotify, Youtube etc. en laat ons horen of je het leuk vindt!

https://www.facebook.com/pages/Boarders/36506386366

http://www.boarders.it/