Buffer

< !DOCTYPE html PUBLIC "-//W3C//DTD HTML 4.0 Transitional//EN" "http://www.w3.org/TR/REC-html40/loose.dtd">

Het is inmiddels alweer bijna een jaar geleden dat Stryper het album “Second Coming” uitbracht. Op dat album hebben ze een aantal klassieke Stryper-nummers opnieuw opgenomen. Dit interview stamt uit die periode. Het is dus niet helemaal actueel, maar nog wel interessant om te lezen. Het interview werd gehouden door Hans van Vuuren en is rond de release-datum uitgezonden op Groot Nieuws Radio.

 

Waarom was het noodzakelijk om dit best-of-album opnieuw op te nemen?


De oorspronkelijke reden was de noodzaak voor ons om de muziek opnieuw op te nemen in verband met licenties richting film en tv. Dat was de enige reden om het te doen. We zouden het niet eens opnieuw uitgeven. Maar toen we aan het opnemen waren en het klonk erg goed, besloten we het ook op een album te zetten, zodat de fans konden meegenieten. Dat was het moment dat we op zoek gingen naar een nieuwe platendeal, die we tekenden bij Frontiers en nu komt het album wereldwijd uit. En eigenlijk ben ik er blij mee, want ik denk dat zowel de fans als de mensen die onze muziek nog niet kennen, erg van deze plaat zullen genieten.

 

STRYPER-SECOND COMING

Je hebt het over filmlicenties. Hoe gaat dat in z’n werk?

Wanneer je een publishing-deal tekent bij een organisatie, dan gaan zij met je muziek aan de slag om te proberen die muziek te laten gebruiken in films of televisie-series. Zodra er dan iemand geinteresseerd is om een Stryper-lied te gebruiken in bijvoorbeeld een nieuwe film van Mark Wahlberg, dan moet iemand vervolgens toestemming geven. En dat is degene die in het bezit is van de originele masters van de opname. In ons geval bezit Disney de catalogus met Stryper-songs en 9 van de 10 keer kwam er geen toestemming omdat ze de prijs die betaald werd te laag vonden óf ze reageerden uberhaupt niet op telefoontjes en mails.
Om dat te omzeilen hebben we alles opnieuw opgenomen en nu zijn we zélf de eigenaar van de masters en kunnen we dus zélf besluiten of we wel of geen toestemming geven.

 

Heeft die filmrechten-verhaal ook iets te maken met de keuzes die gemaakt zijn voor songs op het album?


Ja, in zekere zin wel. We hebben gekozen voor de wat populairdere nummers van het album. En tegelijkertijd konden we niet alles opnieuw doen. Honestly is onze grootste hit, maar die hebben we laatst al een keer opnieuw opgenomen voor een ander label, dus daar mochten we nu niet aankomen.

 

Waarom heb je alleen songs opgenomen van de eerste drie albums?


Er pasten simpelweg maar een beperkt aantal nummers op het album. We wilden er ook geen dubbel-CD van maken, maar we houden er rekening mee dat er over een paar jaar een ‘Second Coming 2’ album zou kunnen komen met songs van de latere albums. Hetzelfde met ”The Covering 2” (dat was een coveralbum met songs van andere bands), maar zodra ”Second Coming” uit is, gaan we in april de studio in om een nieuwe plaat te maken met écht nieuwe songs en dat album verschijnt dan uiterlijk oktober van dit jaar.

 

Is jullie platendeal met Frontiers een deal voor meerdere albums?


Ja, we hebben een deal voor drie albums. Second Coming is de eerste, in het najaar verschijnt dan een compleet nieuwe plaat en later dit jaar gaan we nog een soort semi-live-studio-album maken met publiek erbij en die zal dan weer in het volgend voorjaar verschijnen.

 

Dat klinkt als een heel druk jaar?

Heel druk en ondertussen ga ik ook op tournee met T&N, een band met ex-members van Dokken.

 

Je noemt The Covering. Niet alle fans hebben begrepen waarom jullie die CD hebben gemaakt met covers van grote seculiere acts. Recent nog zei iemand tegen me: het lijkt alsof Stryper me naar Black Sabbath wil laten luisteren. Zou je kunnen uitleggen waarom je dat album gemaakt hebt?

Op die vraag is heel veel te antwoorden, maar de eerste en belangrijkste is dat zonder die bands Stryper niet was geweest wat we zijn. Als ik die nummers niet had gehoord, had ik nu niet met jou aan de telefoon gezeten.
We hebben er wel op gelet dat we songs kozen, die op hun beurt dan weer bij óns pasten. Als je de Black Sabbath-cover hoort die we hebben gedaan… er is niets kwaads of duisters in die teksten. Het zijn teksten die ík geschreven zou kunnen hebben.

 

Als ik hem vervolgens vraag, maar kun je je voorstellen dat iemands interesse is gewekt voor de muziek van Black Sabbath, verder gaat zoeken en vervolgens in contact komt met nummers van de band die wél duistere kanten heeft.

Ja, maar kom op, we zijn ook allemaal volwassen mensen met elkaar. Als je iemand een sigaret ziet roken, ga je ook niet gelijk een pakje voor jezelf halen. Er is ook nog zoiets als zelf je gezond verstand gebruiken dat God je gegeven heeft. Wij kunnen mensen niet tegenhouden om bepaalde keuzes te maken, maar een album als The Covering is geen reclame-boodschap voor de andere bands, maar een manier om te laten zien welke muziek wíj vroeger luisterden waardoor wij muzikaal zo gevormd zijn, dat we nu klinken zoals we klinken.

 

Heeft een van die bands wel eens gereageerd op het feit dat jullie een cover van hen deden?

Ja, veel van hen. Rob Halford van Judas Priest, Wendy Dio, de vrouw van wijlen Black Sabbath-zanger Ronny James Dio, de mannen van Kansas… dit album heeft in sommige gevallen ook deuren geopend tot nieuwe contacten en gesprekken.

 

We hebben net gesproken over licensing. Hoe zit dat met covers van songs. Mag je die wel zomaar gebruiken of heb je daar ook toestemming voor nodig?

 

Nee, dat niet… bij films en tv is die toestemming wel nodig, maar songs kun je gewoon gebruiken, zolang je maar de royalties afdraagt.

 

In een band als die van jullie, met diepe wortels in de jaren ’80, heb je te maken met publiek dat graag wil dat jullie terug blijven kijken, terwijl je als muzikant waarschijnlijk ook jezelf wilt blijven uitdagen en verbeteren. Hoe vind je die balans tussen vooruit en achteruit kijken?


Dat is een lastige, je wilt je geschiedenis en roots niet verloochenen, maar tegelijkertijd wil je je ontwikkelen en als muzikant volwassen worden. En persoonlijk vind ik dat we daar als band heel aardig in slagen.

 

De opnames van Second Coming klinken heavier dan het origineel. Was dat bewust?

Ja, in sommige opzichten wel. We vonden dat veel van de oude opnames wel wat extra bas konden gebruiken, dus die is er nu zwaarder ingemixt. De gitaren waren soms een beetje verstopt en hadden wat meer effecten erop. Nu hebben we de gitaarsound wat ‘droger’ opgenomen.

 

Opname-technieken zijn nogal veranderd de afgelopen 25 jaar. Is het gemakkelijker of juist moeilijker om zo’n album dan opnieuw op te nemen?

Het is vooral gemakkelijker omdat je nu veel meer mogelijkheden hebt. Je kunt veel meer doen en dat maakt het tegelijkertijd ook weer moeilijker omdat je meer tijd zou willen nemen om dingen helemaal perfect te krijgen.

 

Gaandeweg zijn er ook wat kleine dingetjes in songs veranderd. Zo mist ”First Love” een outtro. Had je dat vooraf bedacht of zijn die in de studio zo ontstaan?

We hebben inderdaad geprobeerd om kleine dingen aan te passen. Het einde van de gitaarsolo in Surrender is net even anders van opbouw en in The Sing Along song zijn de keyboards vervangen door gitaren. Net even anders allemaal. De nummers zijn voor 99% intact gebleven, maar met kleine aanpassinkjes hier en daar hebben ze toch hun eigenheid gekregen, zonder dat het allemaal te gek wordt.

 

Persoonlijk ben ik niet zo’n fan van de Sing-Along-Song, maar tegelijktijd wordt het in shows altijd gedaan, iedereen zingt het mee en ook op de live-DVD’s komt het steeds terug. Wat is het geheim?

Het geheim is dat het zo’n simpel lied is. Hoe eenvoudiger een lied, hoe groter de aansluiting bij het grote publiek vaak. Het is niet moeilijk, er zit geen lastige opbouw in, het is gewoon een gemakkelijke melodie die je snel meezingt en blijft neuriën als je weer onderweg naar huis bent. Dus vooral live spelen we het graag.

 

In tegenstelling tot Sing Along Song heb ik In God We Trust al een tijd niet in live-shows gezien. Is dat bewust?

Gaandeweg moeten we dat nog eens gaan rechtzetten, maar er zit op die plaat veel te veel productie dan we live kunnen waarmaken. Er is veel meer gebruik gemaakt van effecten, de liederen zijn vaak ook iets hoger gestemd en al met al zijn dat dingen die we momenteel live niet kunnen, dus dat zullen we in de toekomst toch nog eens aan moeten passen, zodat we die nummers van dat album ook live kunnen doen.

 

Wat voor gevoel heb je bij songs die in de vergetelheid zijn geraakt? Het zou kunnen zijn dat nummers als bijvoorbeeld ‘Can’t Stop The Rock’, ‘Something’ en ”For You” door het publiek vergeten zijn. Ik zou me kunnen voorstellen dat je daar als songwriter enig verdriet over voelt?

Ja, het komt voor dat nummers vergeten raken. Soms betrap ik ook mezelf erop dat ik songs wel eens vergeet en vervolgens ontdek dat het soms om m’n eigen favorieten gaat. ”The Writings On The Wall” bijvoorbeeld is een van mijn eigen favorieten.
De andere kant van de medaille is dat er songs zijn die bewust vergeten zijn. Een nummer als ”Come To The Everlife”. Sommige nummers staan gewoon heel hoog op de populariteitslijst van de band en de fans en andere nummers staan heel laag op die lijst en dat zijn de songs waar we wijselijk een klein beetje uit de buurt blijven….

 

Hoe zit het met de geruchten dat er een nieuw solo-album van je gaat verschijnen?

Ja, het album is al een jaar af, maar het moet nog verschijnen. Er staan 12 nummers op en het is anders dan het Stryper-materiaal, maar er zit wel een edgy randje aan. In een van de nummers – Taking On The World Tonight – krijg ik de hulp van Tony Harnell, de zanger van TNT. Maar ook Kevin Max (van DC Talk) doet mee op de plaat.
De reden dat het album nog niet verschenen is, is omdat het tegelijk gaat verschijnen met mijn boek, een biografie en die ligt momenteel nog bij de corrector, maar ook daar is het plan om het nog dit jaar te laten verschijnen en dan komen boek én CD tegelijkertijd uit.

 

Je hebt een platendeal met een Italiaans platenlabel… hoort daar ook een Europese tour bij?

We komen weer naar Europa, maar niet dit jaar. We hebben een nieuwe boeker en in overleg met hem hebben we besloten dat het beter is om te wachten tot volgend jaar. Ook in de Verenigde Staten gaan we dit jaar niet heel veel live spelen, misschien 30 shows in totaal.

 

Hoe zie je de toekomst voor Stryper?

Ik ben heel enthousiast over het heden en de toekomst. Ik heb vertrouwen in de toekomst. We kunnen veel productiever zijn. Had je me twintig jaar geleden gezegd dat we 3 albums in één jaar zouden omnemen, dan had ik je niet geloofd, maar dat is precies wat we gaan doen. Er is meer mogelijk dan voorheen, er gebeurt van alles en ik ben God dankbaar voor waar we nu staan.

 

Als ik vroeger meer informatie over Stryper wilde, moest ik op zoek naar nieuws in de rockbladen. Met de komst van Internet en Social Media is er veel meer informatie voorhanden. Heb je het idee dat je veel directer contact hebt met je fans dan 20 jaar geleden?

Ja, dat denk ik wel. Twitter en Facebook zijn heel belangrijk, zo niet cruciaal in het contact tussen bands en hun fans. Ik weet niet of veel bands dat wel doorhebben, maar ik vind het érg belangrijk om 5 a 6 keer per dag een Tweet te plaatsen en 3 of 4 keer per dag iets op Facebook te zetten. En dat doe ik dan zelf. Daar heb ik geen secretaresse voor die dat doet, zoals bij veel andere artiesten. Ik denk dat veel fans wel doorhebben als je er persoonlijk werk van maakt en dat waarderen ze ook.

 

Wekelijks, zo niet vaker etaleer jij via Facebook hoe dankbaar je bent voor je fans. Waarom is het zo belangrijk voor je om dat steeds te benoemen?

Omdat dat de reden is dat Stryper bestaansrecht heeft. Onze fans support ons, staan achter en naast ons en dat doen ze al dertig jaar. Ten tweede zijn zij ons publiek, zij zijn de groep mensen waar wij effect op hebben, zij zijn de groep waar wij muziek voor maken en voor optreden. Als zij weg gaan van een optreden, herinneren ze zich niet alleen de muziek, het zwart en geel op het podium en de hoeveelheid haar, maar ze herinneren zich Christus erdoorheen. Zonder onze fans zou Stryper niet bestaan.

 

Nu jullie album was heavier is, denk je dat je in de komende jaren actiever en effectiever gaat zijn in de heavy metal cultuur?

Het belangrijkste is dat je jezelf bent. Iemand kan zeggen dat je het rustiger aan moet doen of juist harder omdat het publiek dat wil, maar het belangrijkst is dat je jezelf bent. De nieuwe songs zijn wel heavier, maar dat komt omdat ík dat als songwriter wilde, niet omdat iemand dat me verteld heeft. Het komende album gaat iets donkerder zijn, de nummers zijn in mineur gestemd en de teksten zijn wat dieper. Geen blije meezingers. Maar vooral omdat ik dat zelf wil.

 

Auteur: Hans van Vuurenhttps://Deutschapotheke24.com/Oral-Jelly-Apcalis-Kaufen/

Over de auteur

Al sinds mijn veertiende luister ik graag naar christelijke metal. Dat begon met Stryper en daarna ben ik heel actief op zoek gegaan naar meer white metalbands. Ik vind het heerlijk om contact met ze te hebben en nieuws over deze bands te verzamelen. En daarmee help ik ook om het goede nieuws over Jezus te verspreiden!

Gerelateerde berichten

Laat een antwoord achter

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.